Bron
De Club van Rome
Volgens de Club van Rome gaat de nieuwste financieringsstrategie van de Europese Commissie – “Strategie voor de financiering van de overgang naar een duurzame economie” – niet ver genoeg om het Europese financiële systeem te veranderen om de transformatie van de economie te ondersteunen in overeenstemming met duurzaamheidsambities en de planetaire noodsituatie.
De financiële sector is van cruciaal belang om positieve verandering mogelijk te maken en een verschuiving van koolstofarme en milieuvernietigende praktijken aan te wakkeren. De algemene benadering van de nieuwe strategie is echter om het huidige kader voor duurzame financiering “werkbaar en coherent” te maken door een “stapsgewijze benadering” te volgen die niet voldoende is om de planetaire noodsituatie waarmee we worden geconfronteerd, aan te pakken.
De strategie werd vandaag gelanceerd in het kader van de Europese Green Deal, en versterkt de rol van de financiële sector bij het bewegen van de economie in de richting van Europa’s gewenste economische model van duurzaamheid – het ondersteunen van het nakomen van toezeggingen om de uitstoot tegen 2030 met ten minste 55% te verminderen in vergelijking met niveaus van 1990, en om het verlies aan biodiversiteit en de bredere aantasting van het milieu om te buigen.
De breedte van de strategie is bemoedigend en er wordt een uitgebreid aantal acties voorgesteld; het richt zich echter te veel op het proberen om lacunes in het huidige kader op te vullen in plaats van de omvang en urgentie van de planetaire noodsituatie aan te pakken. Het rapport stelt dat Europa dit decennium naar schatting € 350 miljard extra investeringen per jaar nodig zal hebben om zijn emissiereductiedoelstelling voor 2030 alleen in energiesystemen te halen, naast € 130 miljard voor andere milieudoelstellingen. Maar er is een discrepantie tussen de toezeggingen die zijn gedaan met de voorgestelde maatregelen.
In veel gevallen is de strategie alleen bedoeld om bepaalde initiatieven nader te onderzoeken of beleidsopties te herzien, waardoor hervormingen effectief worden vertraagd. Maatregelen om bijvoorbeeld de weerbaarheid en bijdrage van de financiële sector aan duurzaamheid te verbeteren – die fundamenteel zijn voor een transformatie naar een duurzame toekomst – missen urgentie en gedrevenheid. De strategie stelt voor om pas begin 2023 een initiatief voor kredietratings te overwegen en is te veel gericht op betere samenwerking zonder tastbare stappen. Het stelt ook voor om de hervormingen die al zijn begonnen aan te passen aan de regels van kapitaalvereisten voor banken en prudentiële vereisten voor verzekeraars. In 2016 riep de High-Level Expert Group on Sustainable Finance op tot specifieke aanbevelingen om de financiering te veranderen in een systeem dat meer op de lange termijn is gericht, beter is afgestemd op opkomende risico’s en efficiënter is in het leveren van rendement voor de gewenste versie van onze economie en bredere samenleving – maar vijf jaar later is er beperkte vooruitgang op dit gebied.
De recente bevindingen van het Intergouvernementeel Panel over klimaatverandering maken duidelijk dat de transformatie van ons economisch systeem urgenter is dan eerder werd gedacht en het rapport Net Zero by 2050 van het International Energy Agency benadrukt de noodzaak om nieuwe investeringen in projecten voor de levering van fossiele brandstoffen te vermijden. Hoewel de strategie twee voorstellen bevat die verband houden met de EU-taxonomie, waaronder een verbreding van de activiteiten en een uitbreiding van het kader om transitie-inspanningen te erkennen, is het van cruciaal belang dat de verdere ontwikkeling van de taxonomie de transformatie van ons economisch systeem ondersteunt in een tempo en schaal gebaseerd op wetenschap. Het falen van de EU om een sterke, op wetenschap gebaseerde taxonomie vast te stellen, zou enorm problematisch zijn voor Europa, door de steun aan vervuilende activiteiten en gestrande activa vast te houden, terwijl het ook een zware slag zou zijn voor de wereldwijde ontwikkeling van duurzame financiering.
“Hoewel deze strategie een positieve visie schetst op de hervorming die nodig is in het financiële systeem om de Europese economie te ondersteunen, komen de voorgestelde mechanismen niet helemaal overeen”, zei Sandrine Dixson-Declève, covoorzitter van de Club van Rome. “Het wetenschappelijke bewijs van het Intergouvernementeel Panel over klimaatverandering en de economische scenario’s van het Internationaal Energieagentschap wijzen erop dat een stapsgewijze verandering nodig is – geen ‘stapsgewijze benadering’. ‘S Werelds toonaangevende klimaatwetenschappers suggereren al dat klimaatomslagpunten veel dichterbij zijn dan eerder werd gedacht. We moeten een systeemverschuiving zien om ervoor te zorgen dat investeringen die op korte termijn worden gedaan, ook op lange termijn resultaten opleveren voor toekomstige generaties.”
“We verwelkomen een strategie voor duurzame financiering, maar de voorzichtige benadering weerspiegelt de aarzeling van de lidstaten om af te stappen van een op fossiele brandstoffen gebaseerd economisch systeem. Er kan vanaf vandaag niet worden geïnvesteerd in nieuwe projecten voor de levering van fossiele brandstoffen als de wereld enige kans heeft om de wereldwijde temperatuurstijging tot 1,5 °C te beperken.” voegt Linda van Goor toe, Senior Adviseur van de Finance Impact Hub van de Club van Rome. “Europees leiderschap op het gebied van duurzame financiering als de onderbuik van verandering is van fundamenteel belang. Hier werd 5 jaar geleden al om gevraagd door de groep van deskundigen op hoog niveau. We kunnen niet meer aan de randen prutsen.”
De Club van Rome heeft opgeroepen om het momentum in Europa te grijpen en de verschuiving van conventionele financieringsmodellen naar één op het s
